सपनाहरू मसंग किन हो किन आउन मान्दैनन्।
त्यहीँ भएर त यी आँखा पनि निदाउन मान्दैनन्।
सम्झाए देखि तिमीले ढुङ्गा झैँ भनेर यो मनलाई,
यी परेलाहरू पनि आफुलाई भिजाउन मान्दैनन्।
नजर लागेछ सायद उनको खुसीमा पनि अचेल ,
हैरान छुँ किन ती ओठहरू मुस्कुराउन मान्दैनन्।
डराएछन संघर्षका भीरहरू संग त्यसैले हुनुपर्छ,
जीवनमा खुसीहरू उपस्थिती जनाउन मान्दैनन्।
कुनै कुनै पीडाहरू पनि निकै लोभलादा हुन्छन,
त्यसैले त हातहरूले यादहरू जलाउन मान्दैनन।
२०७८/०३/०७ महेन्द्रनगर